Poradnik dla rodziców

SZANOWNI RODZICE I OPIEKUNOWIE

 

Zarówno rodzicom jak i nauczycielom zależy na dobrym i mądrym wychowaniu dzieci. Chcielibyśmy ,żeby  wyrosły na ludzi prawych, aby umiały kierować się w życiu przyjętymi w społeczeństwie zasadami.

Najważniejsze znaczenie w wychowaniu dziecka mają rodzice, gdyż to oni obecni są przy nim od jego narodzin. 

Kiedy dziecko stanie się uczniem i przekroczy progi szkoły przechodzi pod częściową opiekę nauczycieli.

Od tego momentu nieodzowna staje się współpraca rodziców ze szkołą.

W tym celu postanowiliśmy przybliżyć rodzicom zagadnienia dotyczące wychowania dzieci.

Sądzimy, że nasz poradnik pomoże Państwu w pokonywaniu trudności wychowawczych, wskaże w jaki sposób motywować dzieci do pracy i osiągać zamierzone cele.

Pragniemy dzielić się naszą wiedzą i doświadczeniem.

Zamieszczone opracowania wywodzą się z fachowej literatury pedagogicznej.

prow. mgr Joanna Masłowiec i mgr Dagmara Okoniewska-Żuk

 

Apel Twojego Dziecka

1. Nie spełniaj każdej mojej zachcianki-dobrze wiem ,że nie powinienem mieć wszystkiego ,czego się domagam.
2. Nie bój się stanowczości- właśnie tego potrzebuję.
3. Nie bagatelizuj moich złych nawyków- tylko Ty możesz pomóc mi je zwalczyć , póki jest to jeszcze możliwe.
4. Nie zwracaj mi uwagi przy innych ludziach, jeśli to nie jest konieczne- o wiele bardziej przejmuję się tym, co mówisz mi w cztery oczy.
5. Nie chroń mnie przed konsekwencjami- niekiedy dobrze jest nauczyć się rzeczy bolesnych i nieprzyjemnych.
6. Nie zwracaj przesadnej uwagi na moje dolegliwości-czasami wykorzystuję je , by wzbudzić w Tobie litość.
7. Zbyt często nie zrzędź- w przeciwnym razie muszę się przed Toba bronić i przestaję słyszeć co do mnie mówisz.
8. Nie przekreślaj moich szans- każdy ma prawo do popełniania błędów.
9. Nie dawaj mi obietnic bez pokrycia. Twoja odpowiedzialność za słowo jest dla mnie wzorem.
10. Nie bądź niekonsekwentny – mogę pogubić się w Twoich wymaganiach.
11. Nie zbywaj mnie, gdy dręczę Cię pytaniami, bo wtedy może się okazać, że zamiast Ciebie prosić o wyjaśnienie, poszukam ich gdzie indziej.
12. Nie wmawiaj mi, że moje lęki są głupie- one po prostu są.
13. Nie bój się moich wymagań i oczekiwań- z każdym dniem staję się bardziej dorosły.
14. Nie rób z siebie nieskazitelnego ideału- przecież nim nie jesteś.
15. Nie zapominaj, że niekiedy trudno mi precyzyjnie wyrazić myśli- to dlatego, że nie zawsze się rozumiemy.

 

FORUM ZDROWIA DLA RODZICÓW

• Zdrowo jem , więcej wiem.
• Dzieciom, które nie jedzą śniadania przed wyjściem do szkoły trudniej się skupić na lekcji.
• Pieniądze, które dzieci otrzymują na zakup śniadania najczęściej wydają na słodycze lub fast- foody, których spożywanie prowadzi do otyłości.

Śniadanie, to najważniejszy posiłek w ciągu całego dnia

To pierwszy posiłek po najdłuższym okresie odpoczynku w ciągu doby, tak więc konieczne jest dostarczenie energii oraz niezbędnych składników odżywczych, aby przygotować cały organizm, a zwłaszcza mózg do ciężkiej pracy jaką jest nauka.

Należy więc konsekwentnie stosować zasadę - śniadanie w domu i do szkoły.

200 zestawów drugich śniadań znajdziecie Państwo w dziale  Przepisy na www.aktywniepozdrowie.pl.

Energia dla mózgu

Podstawowym składnikiem, którego obecność warunkuje właściwa praca mózgu, jest glukoza należąca do cukrów prostych .

Występuje ona w owocach i miodzie.

Należy również pamiętać o węglowodanach złożonych z dużą zawartością błonnika pokarmowego (np. pieczywo razowe).

 

Uwaga na słodkie śniadania!

Szkodliwe dla pracy mózgu i całego organizmu jest spożywanie przez dzieci słodkich śniadań.

Tego typu pożywienie powoduje gwałtowny wzrost poziomu cukru we krwi a później równie gwałtowny jego spadek.

Zaburza to pracę mózgu, który najpierw zalany jest energią, a następnie niemalże całkowicie jej pozbawiony.

Skutkuje to tym, że dziecko ma kłopoty z koncentracją, trudno mu skupić uwagę na słowach nauczyciela, nie przyswaja prawidłowo wiadomości, może przeżywać skrajne nastroje, być pobudzone, nawet agresywne, a za chwilę ospałe i zmęczone.

 

Co do picia?

Do picia najlepsza jest woda, gdy na dworze jest ciepło, lub herbata owocowa, gdy chłodniej. Pamiętajmy- do szkoły dziecku koniecznie trzeba dawać coś do picia!

 

Uwaga na otyłość u dzieci!!!

Otyłość wieku dziecięcego jest znacznie trudniejsza do wyleczenia niż otyłość dorosłych.

U dorosłych istniejące komórki tłuszczowe zwiększają swoje rozmiary, natomiast u dzieci komórki tłuszczowe namnażają się, by potem zwiększać swoją objętość.

 

Kary i nagrody

Najważniejsza jest miłość dziecka

Jest to główny środek wychowawczy, którym dysponują rodzice.

Dzieci kochane chcą dawać radość rodzicom. Taką samą postawę przyjmują później wobec nauczycieli i innych osób w ich otoczeniu.

Jeśli brak jest w rodzinie więzi uczuciowej, zawsze odbija się to w zachowaniu dzieci/ nie należy pod pojęciem „miłość” rozumieć tylko okazywanie czułości.

Kierujący się miłością rodzice, przypominają dziecku do dnia, jak powinno postępować, by być dobrym człowiekiem.

 

Przykład dawany przez rodziców

Dziecko jest doskonałym obserwatorem. Wielu rzeczy uczy się poprzez naśladownictwo.

Rodzina, w której dziecko czuje się bezpiecznie, w której nie ma krzyku, przekleństw, nadmiaru alkoholu będzie dla niego w przyszłości wzorem do naśladowania.

Niestety, życie pokazuje, że trudno jest stworzyć idealną czy choćby dobrą rodzinę.

Problem rodzimy zawsze w jakimś stopniu dotyka również dziecka. Szkoła jest jedna z instytucji, która może pomów uczniowi, a także rodzicom.

Gabinet dyrektora, pedagoga to miejsca, w których można spokojnie porozmawiać.

Jeśli problem wykracza poza możliwości szkoły, jest szansa otrzymania informacji o innych placówkach wspierających rodzinę.

 

Konsekwencja czyli „nie rzucanie słów na wiatr”

Ważnym czynnikiem wychowawczym jest to, by słowa wypowiadane przez rodziców dzieci traktowały zawsze poważnie.

Często rodzice nie wykazują dostatecznej stanowczości, zmieniają zdanie, wypowiadają wiele gróźb, których nie spełniają.

Mama mówi jedno, tata co innego, bo nie rozumieją, że konsekwencja ma niebagatelne znaczenie. Rodzice powinni zadbać również o to, by ich prośby i polecenia były spełniane dokładnie i w miarę szybko. Dziecko będzie niekiedy niezadowolone, ale nadal stawiajmy jasne reguły gry.

Nie okazujemy dziecku swojej irytacji, lecz z uśmiecham na ustach powiedzmy, czego od niego oczekujemy.

 

Nagrody i kary?

Czy bez nich możliwe jest dobre wychowanie dziecka? Większość pedagogów uznaje ich wzmacniającą rolę w procesie wychowania.

Zdecydowanie potępia jednak stosowanie kar cielesnych i wskazuje na ich znikomą skuteczność, a nawet szkodliwość.

Niedopuszczalne są również kary polegające na poniżaniu lub ubliżaniu.

Obniżają u dziecka poczucie wartości, mają negatywny wpływ na jego rozwój psychiczny.

Rzadko kiedy udaje się w ogóle nie stosować w wychowania karania.

Karanie nie może jednak przeważać nad nagradzaniem i być totalną krytyką dziecka.

Karzemy nie tylko za konkretne przewinienie. Przed wymierzeniem kary, wyjaśnimy dziecku szkodliwość jego zachowania.

Najlepiej jest, kiedy zrozumie ono, dlaczego otrzymało karę i uzna swoją winą.

Jest wiele różnych form karania:

• Kara słowna, czyli wyrażenie dezaprobaty („gniewam się na ciebie”)
• Pozbawienie swobody („dziś możesz oglądać telewizję tylko do godziny szarej”)
• Pozbawienie przywileju („przez najbliższy tydzień nie otrzymasz kieszonkowego”)
• Pozbawienie przyjemności („jutro nie pozwalam ci iść do kolegi”)

Znacznie skuteczniejsze jest nagradzanie wychowawcze, stosowane w celu utrwalenia dobrych zachowań dziecka.

Dziecko dostatecznie często nagradzane nabiera poczucia, że może być dobre.

Rodzaje nagród są niewyczerpana skarbnicą pomysłów rodziców, którzy najlepiej wiedzą, co dziecku sprawia przyjemność.

• Nagroda w postaci słownej pochwały („jestem zadowolona, że pomogłaś mi przygotować obiad”)
• Przydzielenie funkcji („kiedy przyjadą goście, nakryjesz stół, bo robisz to bardzo ładnie”)
• Przyznawanie dodatkowego przywileju- odstępstwo od reguły („dziś możesz dłużej pobawić się na podwórku”)
• Poleganie na dziecku, dostrzeżenie jego dobrych cech („jesteś bardzo punktualna, mogę na tobie polegać”)
• Czas poświęcony dziecku: wspólny spacer, zakupy, zabawa, gra.

 

Nauka w domu - sukcesem w szkole

właściwie motywuj swoje dziecko do uczenia się(stwarzaj pozytywny wizerunek szkoły, spróbuj złagodzićwszelkie uprzedzenia dzieci do szkoły i nauczycieli, nie strasz szkołą);

zapewniaj dziecku w domu odpowiednie warunki do nauki i odrabiania lekcji;

dbaj o to, by dziecko odrabiało zadania domowe codziennie o stałej porze;

pamiętaj, by w trakcie odrabiania lekcji dziecko miało zapewniony spokój i porządek przy pracy - własne biurko z dobrym oświetleniem i wszystkie potrzebne materiały;

pamiętaj o zasadzie: najpierw łatwe zadania, potem trudniejsze i na zakończenie znów łatwe;

na lekcje trzeba przeznaczyć odpowiednią ilość czasu;

lekcje powinny być odrabiane przed kolacją;

dziecko oprócz uczenia się powinno mieć też inne stałe obowiązki w domu, a także czas wolny;

okazuj dziecku ciągłe zainteresowanie jego postępami w nauce (odpowiednio reaguj na oceny negatywne dziecka, okazuj zrozumienie dla problemów syna czy córki, wspólnie szukajcie dróg ich rozwiązania;

przyzwyczajaj do systematyczności.

 

WAŻNE:

• Nie płać dziecku za dobre stopnie i nie przekupuj go pieniędzmi, żeby chętniej odrabiało lekcje lub uczyło się z większym zapałem. wyrabia to w uczniu merkantylny stosunek do nauki oraz własnego wysiłku, a chęć zysku nie jest dobrąmotywacją do kształcenia.
• Nie karz dziecka za niepowodzenia w szkole. Obawa przed karą działa paraliżująco, może być przyczyną stanów lękowych u ucznia i powodować dodatkowe trudności w koncentracji uwagi.
• Nie rób z nauki kary. Nie odsyłaj dziecka do odrabiania lekcji, gdy jest niegrzeczne, nie zadawaj mu dodatkowego czytania lub rozwiązywania zadań, gdy dostanie zły stopień lub, gdy się nieodpowiednio zachowuje. To spowoduje, że nauka będzie się dziecku kojarzyła z przykrością i wtedy na pewno jej nie polubi.

 

Czy znam swoje dziecko

Odpowiedz sobie na pytania, które być może pozwolą Ci uważniej przyjrzeć się dziecku, a dzięki temu dostrzec jego problemy zanim staną się groźne. Być może też będą impulsem do zastanowienia się i refleksji nad relacjami z dzieckiem.

1. Czy zdarza się, że twoje dziecko często uznaje, że nie nadaje się do czegoś (nie potrafię tego zrobić, nie poradzę sobie itp.)
2. Jak dziecko reaguje na frustrację (gniewem, agresją, przemocą w stosunku do siebie lub innych, wycofaniem się, niepodejmowaniem działania)?
3. Czy dziecko koncentruje się na minionych porażkach i problemach?
4. Jak dziecko reaguje na nagrody i pochwały (cieszy się ze swoich osiągnięć czy też jest zakłopotane i pomniejsza swoje sukcesy)?
5. Czy znasz przyjaciół i kolegów twojego dziecka, wiesz jakie są ich relacje, jakie role pełni twoje dziecko w grupie (przewodzi, podporządkowuje się, naśladuje innych)?
6. W jaki sposób dziecko dba o zaspokajanie swoich potrzeb? Czy uważa, że jego pragnienia, zachcianki są znacznie ważniejsze niż potrzeby innych członków rodziny?
7. W jakiej grupie twoje dziecko znajduje przyjaciół (czy są to rówieśnicy, osoby zdecydowanie starsze czy może zdecydowanie młodsze)?
8. Czy dziecko zachowuje się impulsywnie bądź nie zdaje sobie sprawy z konsekwencji swojego postępowania?
9. Czy często zdarza się, że dziecko sprawia wrażenie, jakby było „głuche i ślepe" na potrzeby ludzi wokół siebie, nie dostrzega tego, że może przeszkadzać innym?
10. Czy wiesz, co twoje dziecko lubi - jakiej słucha muzyki, co robi w wolnym czasie, jakie ogląda filmy, jakie gry komputerowe wybiera, czy chętnie opowiada o swoich przeżyciach w gronie rodzinnym, czy też chroni swój świat i unika kontaktów z rodzicami?

Jak zadbać o dziecięce poczucie wartości

Troszcząc się o nasze dzieci, chcemy, aby umiały dokonywać właściwych wyborów, umiały rezygnować z doraźnych przyjemności na rzecz ważnych życiowych zadań. Zależy nam, by potrafiły panować nad sobą, adaptować się do wymagań, by rozwijały funkcje, dzięki którym osiągną dojrzałość, niezależność i niepowtarzalnątożsamość. Krótko mówiąc, wychowując dziecko, chcemy, aby wyrosło na człowieka, który potrafi skutecznie stawiać czoło zmiennym kolejom losu i trudom życiowym, głównie dzięki poczuciu pewności siebie, zaufaniu do siebie i innych oraz znajomości i akceptacji własnych ograniczeń.

Oto kilka istotnych spraw dla zdrowia psychicznego dziecka, o których trzeba pamiętać w rodzinie:

• stabilna, bezpieczna rodzina (zapewniony byt i podstawowe potrzeby);
• rodzice rozumiejący własne doświadczenia, przeżycia i emocje - zdolni do adekwatnych reakcji na zachowania i trudności dziecka (rodzice, którzy pracują nad sobą);
• odzice konsekwentni, tacy, którzy wiedzą, czego oczekują i wymagają od dziecka oraz potrafią jasno te oczekiwania komunikować dziecku;
• rodzice, którzy są świadomi tego, że stają się wzorem dla swoich dzieci, że ich zachowania są naśladowane i uwewnętrzniane;
• rodzice, którzy zauważają i doceniają wysiłki dziecka, jego mocne strony i pozytywne cechy i komunikują to dziecku;
• rodzice, którzy okazują dziecku swoją miłość i akceptację, ale także wyraźnie komunikują to, na co się nie zgadzają.